Egzema atopowa lub inaczej atopowe zapalenie skóry jest chorobą uwarunkowaną genetycznie. Nie bez przyczyny nazywana jest również egzemą konstytucyjną.
Spis treści
Liczby mówią same za siebie. Bliźniaków jednojajowych (ciąża monozygotyczna, choroba dotyka w 80% przypadków. Jeżeli tylko jedno z rodziców zmaga się z egzemą, prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby skóry u dzieci wynosi około 50%. Jeśli obydwoje rodzice są chorzy, to wtedy ryzyko to wzrasta do 80%.
Ogólnie rzecz biorąc, atopowe zapalenie skóry jest dziedziczną predyspozycją do rozwoju alergii na powszechne alergeny środowiskowe, która są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Dlatego niejednokrotnie zdarza się, że jeżeli dziadek choruje na astmę, to u wujka może wystąpić alergiczny nieżyt nosa (znany również jako katar sienny).
Należy jednak podkreślić, że liczby te nie dają stuprocentowej gwarancji. AZS zależy zarówno od genów, jak i wielu czynników środowiskowych.
W przypadku egzemy zaangażowane są dwa rodzaje genów: jedne biorą udział w tworzeniu bariery ochronnej skóry, a inne regulują system immunologiczny. Mutacja w genie białka zwanego filagryną jest na językach badaczy od 2006 roku, ale do tej pory stwierdzono ją zaledwie u 30% pacjentów. Jest to niewystarczające, aby móc wyjaśnić wszystkie przypadki atopowego zapalenia skóry. Co więcej, osoba może być nosicielem tej mutacji i nigdy nie mieć egzemy.
Rodzice zmagający się egzemą często obawiają się przeniesienia tej choroby skóry na dziecko. Nie ulega wątpliwości, że woleliby, aby ich pociechy nie musiały doświadczać takich samych problemów, jak oni. Jeżeli jednak egzema się pojawi, rodzice pod żadnym pozorem nie powinni brać winy na siebie, ale pomóc swojemu dziecku i zapewnić mu najlepszą opiekę.
Celem artykułów jest promowanie wiedzy na temat egzemy. Nie zastępuje porady lekarskiej, diagnozy lub leczenia. Pytania dotyczące stanu zdrowia lub leczenia należy skonsultować z lekarzem.
