Łojotokowe zapalenie skóry czy wyprysk?

Objawy kliniczne, które wskazują na łojotokowe zapalenie skóry, mogą w niektórych przypadkach do złudzenia przypominać objawy wyprysku. Nie zawsze łatwo jest więc rozróżnić te dwa schorzenia.

Jakie są różnice między łojotokowym zapalaniem skóry a wypryskiem?

Atopowe zapalenie skóry uznawane jest za chorobę wieku dziecięcego i może pojawić się już w pierwszych miesiącach życia. Dotyka 10% dzieci na całym świecie i tylko w niektórych przypadkach utrzymuje się w dorosłym życiu. Natomiast łojotokowe zapalenie skóry zazwyczaj rozwija się po okresie dojrzewania i w wieku dorosłym. Dotyczy 3% populacji.

Zarówno atopia, jak i wyprysk kontaktowy charakteryzują się rumieniem, a następnie pęcherzami (zapalenie skóry lub pęcherze wypełnione płynem). Po pęknięciu pęcherzyków pojawiają się żółtawe, tłuste strupki. To właśnie na tym etapie może dojść do pomylenia ze sobą tych dwóch schorzeń.

Atopowe zapalenie skóry o podłożu genetycznym lub alergicznym występuje jako nadmierna suchość skóry, znana również jako xerosis. Jest źródłem dyskomfortu i swędzenia. Podobnie jak łojotokowe

zapalenie skóry

, przebiega z okresami zaostrzeń, podczas których pojawiają się czerwone łuski (stają się one coraz bardziej swędzące, jeżeli chory nie może powstrzymać się od drapania). Te czerwone łuski lub zmiany chorobowe sięgają daleko poza obszary łojotokowe (czyli te bogate w sebum), będące typowymi miejscami łojotokowego zapalenia skóry.

Topografia zmian (tj. umiejscowienie zmian) oraz wywiad rodzinny i osobisty dotyczący atopii pomagają w postawieniu rozpoznania. Diagnoza może być utrudniona, gdy atopowe zapalenie skóry utrzymuje się w wieku dorosłym i obejmuje głowę oraz szyję.

Jak odróżnić łojotokowe zapalenie skóry od wyprysku? To trudne zadanie! Dlatego tak ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem lub dermatologiem w celu podjęcia właściwego leczenia.

Celem artykułów jest promowanie wiedzy na temat łojotokowego zapalenia skóry. Nie zastępuje porady lekarskiej, diagnozy lub leczenia. Pytania dotyczące stanu zdrowia lub leczenia należy skonsultować z lekarzem.