Leki na łojotokowe zapalenie skóry

Zabiegi na łojotokowe zapalenie skóry

Wśród leków na łojotokowe zapalenie skóry, najczęściej stosowane i przepisywane są miejscowe leki przeciwgrzybicze. W związku z tym, że udowodniono skuteczność niektórych molekuł, warto przyjrzeć się im nieco bliżej.

Ketokonazol ^(1,2,3)

Jest to jedna z najstarszych metod leczenia łojotokowego zapalenia skóry. Działa poprzez modyfikację ścian komórek drożdży (w tym z rodzaju Malassezia, odpowiedzialnych za łojotokowe zapalenie skóry) i przeciwzapalnie. Ma on postać szamponu lub kremu.

• W formie szamponu, oferowany jest pod kilkoma nazwami handlowymi. Zaleca się stosować go dwa razy w tygodniu przez dwa do czterech tygodni. Niekiedy można zaobserwować działania niepożądane, takie jak podrażnienia, świąd, wyprysk kontaktowy lub jeszcze rzadziej, zmiany zabarwienia włosów.
• Jako krem stosowany jest raz do dwóch razy dziennie podczas zaostrzenia. Zaleca się kontynuowanie kuracji dwa do trzech dni po ustąpieniu objawów. Działania niepożądane są podobne jak te, które można zaobserwować podczas stosowania szamponu.

Cyklopiroksolamina ^(4,5):

Cyklopiroksolamina ma działanie przeciwgrzybicze, co oznacza, że walczy z drożdżami z rodzaju Malassezia, a także przeciwzapalne. Szampon jest stosowany dwa lub trzy razy w tygodniu przez cztery tygodnie. Czasem jako działanie niepożądane obserwuje się wyprysk kontaktowy.

Dwusiarczek selenu ⁽⁶⁾:

Szampon z dwusiarczkiem selenu działa poprzez zmniejszenie proliferacji komórek, prowadzącej do powstawania łusek. Działa także przeciwko namnażaniu drożdży z rodzaju Malassezia. W porównaniu z ketokonazolem dwusiarczek selenu wydaje się nieco mniej skuteczny i gorzej tolerowany, a jego głównymi działaniami niepożądanymi są podrażnienia i suchość skóry. Stosuje się go dwa razy w tygodniu przez dwa tygodnie, a następnie raz w tygodniu.

Sole litu ^(7,8):

Stosowanie soli litu wskazane jest w przypadku łojotokowego zapalenia skóry twarzy. Znane są one z działania przeciwzapalnego, przeciwświądowego i przeciwgrzybiczego. Dowiedziono, że są równie skuteczne jak ketokonazol.

Kortykosteroidy stosowane miejscowo ^(9,10,11):

W przypadku łojotokowego zapalenia skóry twarzy można przepisać miejscowe kortykosteroidy. Umożliwiają one głównie zmniejszenie nasilenia objawów i są stosowane przez krótki okres czasu w połączeniu z lekiem przeciwgrzybiczym. Zaleca się aplikowanie ich na zmiany łojotokowe raz dziennie.

W najcięższych postaciach choroby oraz w przypadku niepowodzenia leczenia miejscowego lekarz może zastosować leki doustne (w tym doustne leki przeciwgrzybicze) lub fototerapię.

(1) Faergemann J, Borgers M, et al. A new ketocona- zole topical gel formulation in seborrhoeic dermatitis: An updated review of the mechanism. Expert Opin Pharmacother 2007;8:1365-71.
(2) Elewski BE, Abramovits W, et al. A novel foam for- mulation of ketoconazole 2% for the treatment of se- borrheic dermatitis on multiple body regions. J Drugs Dermatol 2007;6:1001-8.
(3) Elewski B, Ling MR, et al. Efficacy and safety of a new once-daily topical ketoconazole 2% gel in the treatment of seborrheic dermatitis: A phase III trial. J Drugs Dermatol 2006;5:646-50.
(4) Subissi A, Monti D, et al. Ciclopirox: Recent non- clinical and clinical data relevant to its use as a topical antimycotic agent. Drugs 2010;70:2133-52.
(5) Ratnavel RC, Squire RA, et al. Clinical efficacies of shampoos containing ciclopirox olamine (1.5%) and ketoconazole (2%) in the treatment of seborrhoeic dermatitis. J Dermatolog Treat 2007;18:88-96.
(6) Danby FW, Maddin WS, et al. A randomized, double-blind, placebo-controlled trial of ketoconazole 2% shampoo versus selenium sulfide 2.5% shampoo in the treatment of moderate to severe dandruff. J Am Acad Dermatol 1993;29:1008-12.
(7) Dreno B, Chosidow O, et al. Lithium gluconate 8% vs ketoconazole 2% in the treatment of seborrhoeic dermatitis: A multicentre, randomized study. Br J Dermatol 2003;148:1230-6.
(8) Sparsa A, Bonnetblanc JM. Lithium. Ann Dermatol Venereol 2004;131:255-61.
(9) Rigopoulos D, Ioannides D, et al. Pimecrolimus cream 1% vs. betamethasone 17-valerate 0.1% cream in the treatment of seborrhoeic dermatitis. A randomized open-label clinical trial. Br J Dermatol 2004;151:1071-5.
(10) Freeman S, Howard A, et al. Efficacy, cutaneous tolerance and cosmetic acceptability of desonide 0.05% lotion (Desowen) versus vehicle in the short-term treatment of facial atopic or seborrhoeic dermatitis. Australas J Dermatol 2002;43:186-9. (11) Saurat, JH, Lachapelle JM, et al. Dermatologie et infection sexuellement transmissibles. 5e édition. Paris: Masson, 2009;22:1039.

Celem artykułów jest promowanie wiedzy na temat łojotokowego zapalenia skóry. Nie zastępuje porady lekarskiej, diagnozy lub leczenia. Pytania dotyczące stanu zdrowia lub leczenia należy skonsultować z lekarzem.