Łojotokowe zapalenie skóry głowy jest najczęstszą formą choroby. W 95%(1) przypadkach łojotokowego zapalenia skóry objawy dotykają właśnie skóry głowy.
Spis treści
W zależności od stopnia zaawansowania łojotoku skóry głowy w łagodniejszych postaciach obserwowany jest łupież suchy, a w cięższych łupież tłusty, związany z nadmiernym łojotokiem i rumieniem.
Zmiany łojotokowe mogą rozprzestrzeniać się na całą skórę głowy, ale częściej dotyczą jej czubka, obszarów ciemieniowych i granicy owłosionej skóry głowy, tworząc tak zwaną „koronę łojotokową”.
Zmiany łojotokowe na skórze głowy (jak np. rumień) są mało zauważalne, ponieważ maskują je włosy. Bez większego problemu dostrzec można jednak np. łupież. Charakterystycznym objawem łojotokowego zapalenia skóry głowy jest swędzenie (świąd). Niekiedy może być bardzo intensywne i wpływać na jakość codziennego życia (1).
Pojęcie „łupieżu” pozostaje słabo zdefiniowane. W rzeczywistości termin ten może odnosić się do kilku sytuacji, w tym łagodnego łojotokowego zapalenia skóry głowy. Łupież może być wywołany przez stosowanie nieodpowiednich szamponów lub kosmetyków. W tych szczególnych przypadkach stosuje się termin pityriasis capitis simplex, czyli łupież suchy.
Związek pomiędzy łojotokowym zapaleniem skóry a zwykłym łupieżem jest niejasny i często wywołuje sporo kontrowersji. Co więcej, w literaturze naukowej niektórzy autorzy używają terminu „łupież" jako oznaczenie stanu złuszczania (eliminacji martwych komórek) skóry głowy, niezależnie od ich pochodzenia.
Leczenie łojotokowego zapalenia skóry głowy jest miejscowe i opiera się na zastosowaniu szamponu. Działa on na różne sposoby:
(1) Misery L. Dermatite séborrhéique. EMC - AKOS Traité de Médecine. (2011), pp. 1-5. Celem artykułów jest promowanie wiedzy na temat łojotokowego zapalenia skóry. Nie zastępuje porady lekarskiej, diagnozy lub leczenia. Pytania dotyczące stanu zdrowia lub leczenia należy skonsultować z lekarzem.