Wat is haaruitval?
-
Occasionele haaruitval, die plots opkomt, ook acuut telogeen effluvium genoemd
-
Progressieve en langdurige haaruitval, ook chronisch telogeen effluvium genoemd
-
Haaruitval gerelateerd aan hormonale stoornissen in een erfelijke context, of androgenetische alopecia
-
Tot slot, met het ouder worden, een verlies van dichtheid en haarmassa, die leeftijdsgebonden alopecia wordt genoemd.
Focus op occasionele haaruitval
Deze vorm wordt ook acuut telogeen effluvium genoemd, en is de meest voorkomende vorm van diffuse haaruitval. Deze wordt gekenmerkt door een toename van de haaruitval 3 tot 4 maanden na een veroorzakende factor. Daarom wordt het ook ‚reactieve haaruitval’ genoemd. Stress, een emotionele schok, vermoeidheid, onevenwichtige voeding, een dieet, seizoenswisselingen en de post-partumperiode kunnen onder meer aan de oorsprong ervan liggen. De haarcyclus wordt verstoord, wat leidt tot een vroegtijdig, verspreid en gelijktijdig verlies van het haar. Het percentage haren in actieve groei (anagene fase) daalt dan naar 70% (vs. 85% op fysiologische basis), terwijl het percentage haren in de eliminatiefase (telogene fase) stijgt met 30% (vs. minder dan 10%). Gevolg: de haaruitval kan tot 300 haren per dag bedragen versus de gebruikelijke 25 tot 60 op een normale hoofdhuid. Seizoensgebonden haaruitval, haaruitval na een bevalling of haaruitval gerelateerd aan voedingstekorten, zijn allemaal vormen van haaruitval die plots optreden en die minder dan 6 maanden duren.
De verschillende vormen en oorzaken van occasionele haaruitval
- Seizoensgebonden haaruitval. Zoals de bomen in de herfst hun bladeren verliezen, zo kan de komst van de lente en de herfst tijdelijke haaruitval veroorzaken.
- Haaruitval veroorzaakt door stress en vermoeidheid. Na een emotionele schok, een periode van intense stress of angst reageert het lichaam op verschillende manieren. Haaruitval kan een mogelijke reactie zijn.
- Haaruitval door voedingstekorten. Wanneer het organisme, hier dus de hoofdhuid, niet over voldoende vitamines en mineralen beschikt, wordt het haar broos en kan het gemakkelijk uitvallen. Het is een alarmsignaal van ons lichaam: het heeft een gezonde en evenwichtige voeding nodig, rijk aan vitamines, eiwitten en mineralen zoals ijzer en zink.
- Haaruitval na een bevalling. Hormonen spelen een belangrijke rol voor de levensduur van het haar. Zo observeren we tijdens een zwangerschap vaak dikker haar dat beter groeit. De reden hiervoor? De hogere concentratie oestrogeen. Maar zodra de zwangerschap voorbij is, kan de daling van oestrogeen een wijziging van de haarcyclus veroorzaken met haaruitval tot gevolg. Dit wordt haaruitval ‚post partum’ genoemd.
- Haaruitval gerelateerd aan een medische behandeling. Bepaalde zware medische behandelingen tegen kanker, zoals chemotherapie of radiotherapie, veroorzaken vaak haaruitval. Deze haaruitval is tijdelijk, het haar groeit na het einde van de behandeling terug.
Focus op chronische haaruitval
Deze wordt ook chronisch telogeen effluvium genoemd en kan op elke leeftijd voorkomen. Het percentage vrouwen dat wordt getroffen ligt veel hoger dan het percentage mannen. Deze chronische haaruitval kan ook optreden als gevolg van hoge koorts, een hevige bloeding, een chirurgische ingreep, ernstige stress, een onevenwicht in de schildklierhormonen of een caloriearm dieet. Wanneer de veroorzakende factor werd geïdentificeerd en verwijderd, is de evolutie van de chronische haaruitval uiteraard gunstig. Het duurt ongeveer 6 maanden eer er een hergroei kan worden vastgesteld en het herstel kan tussen 12 en 18 maanden duren.*
Focus: symptomen van androgenetische alopecia
Het mechanisme van androgenetische alopecia, waarvan de vaakst voorkomende vorm kaalheid is, is hormonaal en werkt in op de androgeenreceptoren in de huidpapil. Deze laatsten worden met name gestimuleerd door dihydrotestosteron (DHT), het actieve metabolisme van testosteron. De stimulatie van de androgeenreceptoren door DHT ter hoogte van het haarzakje leidt tot miniaturisatie ervan en tot de ontwikkeling van korte en dunne haartjes. De alopecia treedt meestal geleidelijk op. Deze vorm van alopecia treft 29 tot 42% van de vrouwen en komt eerder voor tussen hun 20e en 40e levensjaar***. De oorsprong is niet echt gekend. De dagelijkse haaruitval is meestal laag (minder dan 100 haren per dag), maar de vrouwen lijden er erg onder en klagen over kalende slapen en een verminderde haarmassa.
Focus op ouder wordend haar of leeftijdsgebonden alopecia
Hoe kan haaruitval of alopecia vertraagd worden?
-
Ten eerste, aarzel niet om een dermatoloog, een huid- en hoofdhuidspecialist of uw huisarts te raadplegen. Occasionele, chronische haaruitval of androgenetische alopecia en leeftijdsgebonden alopecia? Hij zal de juiste diagnose stellen en u bijgevolg de best mogelijke oplossing op het vlak van behandeling en verzorging kunnen voorstellen.
-
Thuis vervangt u uw gebruikelijke producten, die vaak te agressief zijn, door een zachte haarverzorging: shampoo, conditioner, lotion tegen haaruitval ... Het doel is om de goede gezondheid van uw hoofdhuid te onderhouden.
-
Behandel uw haar ook zo zacht mogelijk . Gedaan met krachtig borstelen en te strakke kapsels die er, door de tractie die op de haren wordt uitgeoefend, voor kunnen zorgen dat het afbreekt en uitvalt. Als uw haar broos is, stop dan een tijdje met het te kleuren.
-
Geef uzelf elke dag een hoofdhuidmassage. Twee minuten volstaan om de bloedtoevoer naar het haar te stimuleren en alle voedingsstoffen te bieden die nodig zijn voor groei.
-
Let op wat u eet. Voeding speelt een cruciale rol bij haaruitval. Om te vermijden dat het haar uitvalt, heeft het vitamines en mineralen nodig.
-
Commencez par une cure de compléments nutritionnels à l'alternance des deux saisons clés, l'automne et le printemps. Les compléments alimentaires à base de vitamines et de minéraux peuvent être un bon complément à un traitement en raison de leur rôle essentiel dans la physiologie des cheveux.
* Source
Vañó-Galván S 1 et al 2019 Trouble des appendices cutanés
.
** Source Blume-Peytavi U et al 2018 JEADV
*** Source: Blume-Peytavi et al., 2011; Norwood, 1975